Keep calm and be a drama queen!
Door: Miss V
Blijf op de hoogte en volg Inge
03 April 2016 | Verenigde Staten, Vista
Spring break is over, Anouk is al bijna een week thuis en de eerste schooldagen na de vakantie zitten er alweer op. Het was me het weekje wel!
Afgelopen woensdag hadden we besloten om met gevaar voor eigen leven tussen de haaien te gaan snorkelen. Met gezonde spanning vertrokken we naar Mission beach. Ik dacht nog: 'Zo lang ik sneller zwem dan de langzaamste, ben ik veilig'. Maar helaas waait het de afgelopen weken nogal hard hier. Het was te gevaarlijk om met een boot de zee op te gaan, omdat deze te ruw was. Dus in plaats van ons leven te wagen en te snorkelen met menseneters, hebben we een snorkeltocht gemaakt langs de rotsen. Het was meer snorkelen voor dummies, klinkt niet erg spannend. En... Dat was het ook niet. Er was niet veel te zien, omdat de zee zo ruw was. Zand en wier maakten het water nogal troebel. In vergelijking met duiken in helder water in Turkije en Bulgarije (Haha weet je nog Manon? Good times!), was deze ervaring lauwe soep. Gelukkig vond Christy het wel geweldig. Die weet niet wat haar overkomt als ze ooit gaat duiken!
Next on the list: Een tripje naar het strand en shoppen in Carlsbad. Maar, zoals inmiddels normaal geworden is bij ons, ging ook dit niet zoals gepland... Het strand wel, heerlijk van het zonnetje genoten! Maar na het shoppen, toen we naar huis wilden gaan, kwam the drama queen weer in mij naar boven. Ik besloot te struikelen en te vallen op de roltrap. 'Niks gebeurd', zei mam vreuger. Dus, opstaan en door lopen. Eenmaal buiten leek het alsof ik gevochten had: Mijn ene been vol met bloed en de andere was geschaafd. Geen tissues, geen pleisters... Waar een inlegkruisje dan niet goed voor kan zijn ;). Thuis dan maar ff in het medicijnkastje duiken (Christy heat al bie zich). Maar een simpel wondje was natuurlijk niet spannend genoeg voor in het verslag. Er zat een gaatje in mijn knie, alsof iemand mij met een pen gestoken had. Misschien toch verstandig om dit even door een dokter te laten bekijken? Net toen ik aan het opzoeken was waar de dichtstbijzijnde dokter zich bevond, liep er een nurse langs ons huis. Deze werd natuurlijk meteen aan zijn jas getrokken. Hij was zo vriendelijk om even te komen kijken en deze brokkenpiloot van advies te voorzien. Nurse Alex bekeek de wond, maakte deze schoon en liet me wat oefeningen doen. Diagnose: 'It's a pretty deep puncture, but fortunately no damage. Keep pressure on it with a bandage and you'll survive.' Vriendelijk als hij was ging hij verband en antibioticazalf voor me halen en legde het verbandje kundig aan.
Gelukkig hadden we de volgende dag toch niks op de planning. Of toch wel? Yes we did! Universal studio's, part 2. Er werd al gespeculeerd over een rolstoel (vooraan in de rij aansluiten, geen tassen dragen). Maar ik duw liever iemand anders dan dat ik er zelf in zit. Tanden op elkaar en lopen maar! We hebben een heerlijke dag gehad en alles afgevinkt wat nog op ons lijstje stond, inclusief raptors, Scooby Doo en The Simpsons.
Saturday: Misschien was het dan nu verstandig om te rusten en bij te komen van deze lange dagen? Misschien wel ja, maar Whale watching stond nog op ons lijstje voordat Anouk naar huis ging. 3 uur lang in het zonnetje op de boot om walvissen te spotten, genieten! Toch Christy? Het drama werd mij dit keer bespaard, nu was Christy de sjaak! Als je misselijk bent kunnen 3 uur heeeeeeel lang aanvoelen. Maar door de 'oeh's en ah's en kiekkiekkiek!' van Anouk en mij, heeft ze geen walvis gemist. Wat een enorme, indrukwekkende beesten zeg!
Zondag rustdag dan maar? Ja, eindelijk! Het enige wat er van mij (de paashaas) werd geëist, was het verstoppen van eieren. Want Christy wilde koste wat kost eieren zoeken met pasen. En de paashaas had ons dit jaar niet overgeslagen. Als kinderen zo blij renden Christy en Anouk door het huis om eieren te zoeken. Er lagen er 34 verstopt (niet schrikken, het waren ook mini chocolade eitjes). Toen de eieren gevonden waren en de rust was wedergekeerd, hebben we lekker genoten van een heerlijk paasontbijt. En een paaslunch. En een paasdiner (het laatste avondmaal voor Anouk). Maandag was het tijd voor haar om weer te vertrekken naar Nederland. Maar natuurlijk kon dit niet voordat er op de valreep nog even wat commotie ontstond. Ik was met al onze was (moet ook gebeuren) onderweg naar de wasserette. Maar wat ik op straat aantrof, 50m van ons huis, leek wel een crime scene. En wat bleek: Dat was het ook! Een sheriff kwam naar me toe en zei: 'Ma'am, you can't walk here.' Inge: 'Why not? I want to do my laundry.' Sheriff: 'You can't, there was a shooting last night and we're investigating.' Inge: 'What? Did someone die?' Sheriff: 'No, just wounded and taken care of in the hospital.' Het verhaal in het kort: Er was commotie ontstaan op de parkeerplaats van een supermarkt. Politie kwam ter plekke om de boel te sussen. Maar meneer de crimineel besloot dat de agenten zich er niet mee moesten bemoeien. Aanrijden is dan de beste manier om ze de mond te snoeren. Zo gezegd, zo gedaan. 2 down, 1 to go. Maar sheriff nummer 3 besloot zijn pistool te trekken en het vuur te openen. Mr. crimineel was uitgeschakeld en werd afgevoerd naar het ziekenhuis. En dan te bedenken dat dit voorval zich gewoon 50m van ons huis vandaan heeft afgespeeld! Tv en radio waren aanwezig voor een sappig verhaal. Voor geïnteresseerden: deze zijn te lezen op:
http://www.sandiegouniontribune.com/news/2016/mar/30/vista-shooting-deputies-identified/
http://www.sandiegouniontribune.com/news/2016/mar/27/off-duty-deputy-involved-shooting-vista/
Pff, weer een lang verhaal. Bijna klaar!
Afgelopen donderdag hebben we weer een hike gemaakt. Dit keer naar de Potato chip rock. De foto's verklaren de naam. Weer lekker 12 km zweite op weg naar de top en terug. Maar als je de top eenmaal bereikt... Wow! Het uitzicht is onbeschrijfelijk mooi. Onderweg ook al, maar dan bestudeer je meer je eigen voeten om te voorkomen dat je valt (en 1x vallen is wel genoeg denk ik zo).
En om mijn verhaal af te sluiten: Ik heb een neefje erbij! Vannacht is de kleine Vigo geboren. Tot over een kleine 3 maandjes!
Zo, done! Ik ga aan mijn kleurtje werken, anders gelooft niemand dat ik in The sunny California ben.
Bye!
Afgelopen woensdag hadden we besloten om met gevaar voor eigen leven tussen de haaien te gaan snorkelen. Met gezonde spanning vertrokken we naar Mission beach. Ik dacht nog: 'Zo lang ik sneller zwem dan de langzaamste, ben ik veilig'. Maar helaas waait het de afgelopen weken nogal hard hier. Het was te gevaarlijk om met een boot de zee op te gaan, omdat deze te ruw was. Dus in plaats van ons leven te wagen en te snorkelen met menseneters, hebben we een snorkeltocht gemaakt langs de rotsen. Het was meer snorkelen voor dummies, klinkt niet erg spannend. En... Dat was het ook niet. Er was niet veel te zien, omdat de zee zo ruw was. Zand en wier maakten het water nogal troebel. In vergelijking met duiken in helder water in Turkije en Bulgarije (Haha weet je nog Manon? Good times!), was deze ervaring lauwe soep. Gelukkig vond Christy het wel geweldig. Die weet niet wat haar overkomt als ze ooit gaat duiken!
Next on the list: Een tripje naar het strand en shoppen in Carlsbad. Maar, zoals inmiddels normaal geworden is bij ons, ging ook dit niet zoals gepland... Het strand wel, heerlijk van het zonnetje genoten! Maar na het shoppen, toen we naar huis wilden gaan, kwam the drama queen weer in mij naar boven. Ik besloot te struikelen en te vallen op de roltrap. 'Niks gebeurd', zei mam vreuger. Dus, opstaan en door lopen. Eenmaal buiten leek het alsof ik gevochten had: Mijn ene been vol met bloed en de andere was geschaafd. Geen tissues, geen pleisters... Waar een inlegkruisje dan niet goed voor kan zijn ;). Thuis dan maar ff in het medicijnkastje duiken (Christy heat al bie zich). Maar een simpel wondje was natuurlijk niet spannend genoeg voor in het verslag. Er zat een gaatje in mijn knie, alsof iemand mij met een pen gestoken had. Misschien toch verstandig om dit even door een dokter te laten bekijken? Net toen ik aan het opzoeken was waar de dichtstbijzijnde dokter zich bevond, liep er een nurse langs ons huis. Deze werd natuurlijk meteen aan zijn jas getrokken. Hij was zo vriendelijk om even te komen kijken en deze brokkenpiloot van advies te voorzien. Nurse Alex bekeek de wond, maakte deze schoon en liet me wat oefeningen doen. Diagnose: 'It's a pretty deep puncture, but fortunately no damage. Keep pressure on it with a bandage and you'll survive.' Vriendelijk als hij was ging hij verband en antibioticazalf voor me halen en legde het verbandje kundig aan.
Gelukkig hadden we de volgende dag toch niks op de planning. Of toch wel? Yes we did! Universal studio's, part 2. Er werd al gespeculeerd over een rolstoel (vooraan in de rij aansluiten, geen tassen dragen). Maar ik duw liever iemand anders dan dat ik er zelf in zit. Tanden op elkaar en lopen maar! We hebben een heerlijke dag gehad en alles afgevinkt wat nog op ons lijstje stond, inclusief raptors, Scooby Doo en The Simpsons.
Saturday: Misschien was het dan nu verstandig om te rusten en bij te komen van deze lange dagen? Misschien wel ja, maar Whale watching stond nog op ons lijstje voordat Anouk naar huis ging. 3 uur lang in het zonnetje op de boot om walvissen te spotten, genieten! Toch Christy? Het drama werd mij dit keer bespaard, nu was Christy de sjaak! Als je misselijk bent kunnen 3 uur heeeeeeel lang aanvoelen. Maar door de 'oeh's en ah's en kiekkiekkiek!' van Anouk en mij, heeft ze geen walvis gemist. Wat een enorme, indrukwekkende beesten zeg!
Zondag rustdag dan maar? Ja, eindelijk! Het enige wat er van mij (de paashaas) werd geëist, was het verstoppen van eieren. Want Christy wilde koste wat kost eieren zoeken met pasen. En de paashaas had ons dit jaar niet overgeslagen. Als kinderen zo blij renden Christy en Anouk door het huis om eieren te zoeken. Er lagen er 34 verstopt (niet schrikken, het waren ook mini chocolade eitjes). Toen de eieren gevonden waren en de rust was wedergekeerd, hebben we lekker genoten van een heerlijk paasontbijt. En een paaslunch. En een paasdiner (het laatste avondmaal voor Anouk). Maandag was het tijd voor haar om weer te vertrekken naar Nederland. Maar natuurlijk kon dit niet voordat er op de valreep nog even wat commotie ontstond. Ik was met al onze was (moet ook gebeuren) onderweg naar de wasserette. Maar wat ik op straat aantrof, 50m van ons huis, leek wel een crime scene. En wat bleek: Dat was het ook! Een sheriff kwam naar me toe en zei: 'Ma'am, you can't walk here.' Inge: 'Why not? I want to do my laundry.' Sheriff: 'You can't, there was a shooting last night and we're investigating.' Inge: 'What? Did someone die?' Sheriff: 'No, just wounded and taken care of in the hospital.' Het verhaal in het kort: Er was commotie ontstaan op de parkeerplaats van een supermarkt. Politie kwam ter plekke om de boel te sussen. Maar meneer de crimineel besloot dat de agenten zich er niet mee moesten bemoeien. Aanrijden is dan de beste manier om ze de mond te snoeren. Zo gezegd, zo gedaan. 2 down, 1 to go. Maar sheriff nummer 3 besloot zijn pistool te trekken en het vuur te openen. Mr. crimineel was uitgeschakeld en werd afgevoerd naar het ziekenhuis. En dan te bedenken dat dit voorval zich gewoon 50m van ons huis vandaan heeft afgespeeld! Tv en radio waren aanwezig voor een sappig verhaal. Voor geïnteresseerden: deze zijn te lezen op:
http://www.sandiegouniontribune.com/news/2016/mar/30/vista-shooting-deputies-identified/
http://www.sandiegouniontribune.com/news/2016/mar/27/off-duty-deputy-involved-shooting-vista/
Pff, weer een lang verhaal. Bijna klaar!
Afgelopen donderdag hebben we weer een hike gemaakt. Dit keer naar de Potato chip rock. De foto's verklaren de naam. Weer lekker 12 km zweite op weg naar de top en terug. Maar als je de top eenmaal bereikt... Wow! Het uitzicht is onbeschrijfelijk mooi. Onderweg ook al, maar dan bestudeer je meer je eigen voeten om te voorkomen dat je valt (en 1x vallen is wel genoeg denk ik zo).
En om mijn verhaal af te sluiten: Ik heb een neefje erbij! Vannacht is de kleine Vigo geboren. Tot over een kleine 3 maandjes!
Zo, done! Ik ga aan mijn kleurtje werken, anders gelooft niemand dat ik in The sunny California ben.
Bye!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
